Ons verhaal.

Waarom wij een CA DE BESTIAR kozen
De Ca de Bestiar is geen hond die zomaar even wordt gekozen (geen enkel ras trouwens, maar daar verschillen de meningen nog weleens over). Een caatje zoals wij ze noemen, heeft een consequente en actieve baas nodig. Het is geen hond voor achter de geraniums. Waarom wij een caatje hebben gekozen hebben heeft diverse redenen. Na al vele jaren met plezier Labradors te houden en steeds verder in de kynologie ingeburgerd te raken, wilde wij graag een hond met pit. Nu hebben Labjes dat ook, maar niet het soort wat wij zochten. Via kennissen kwamen wij op de Mechelse herder. Na ook de Belgendag bezocht te hebben, bleek toch dat het karakter wel aansloot, maar het uiterlijk toch niet was wat we zochten.

Dan maar boeken raadplegen.
Daarin vonden wij nu 4,5 jaar geleden een foto met korte beschrijving van de CA DE BESTIAR. We waren meteen verliefd op de foto, maar wat nu. Raad van Beheer bellen, nee niet bekend in Nederland, toen Belgie zelfde verhaal. Via het consulaat van Spanje geprobeerd, geen reactie. Tot de internetaansluiting in huis zat. Via een nieuwsgroep aan het adres van de kennelclub op Mallorca gekomen. Wat waren wij blij, na 2 jaar zoeken eindelijk iets tastbaars. Fax gestuurd, geen reactie. Toen gebeld, ze zeiden: Kom maar kijken, dan vertellen we jullie alles. Telefonisch informatie geven wij niet. Het was tijd om de zomervakantie te boeken.Dus waarom niet Mallorca. Daar aangekomen, weer gebeld, weer hetzelfde antwoord. Kom maar, dan vertellen wij alles. Ja, maar we zijn er al!!! Later hoorde we dat ze bijna flauw waren gevallen van de reactie, die "gekke" hollanders waren er echt.

Daarna ging alles in een sneltrein vaart.
De volgende dag naar de honden van de voorzitter (Juan) van de club gaan kijken. Hij heeft er 10!!! Van kinds af aan heeft hij al caatjes, dus niets is voor hem onbekend aan het ras. Een zeer interessante man.
In de Nederlandse ras beschrijving staat dat een Caatje terughoudend is tegenover vreemden. Dus wij waren op alles voorbereid, alleen niet op wat er werkelijk gebeurde. Ze kwamen allemaal spontaan en met onderdanig gedrag ons besnuffelen en likken. Het ijs was dus snel gebroken, vooral toen Juan een staaltje gehoorzaamheid liet zien met zijn favoriete teef MATA. Een zeer mooi exemplaar, die in het bezit is van het CAC van de Club del Ca de Bestiar, een topper dus.
Met heel veel indrukken gingen wij weer terug naar het appartement. De volgende dagen konden we alleen nog maar over een Caatje praten. Als we een rondrit maakte en we zagen een zwarte grote hond, dan stopte we meteen en gingen vragen of dat ook een officiële Caa was. Vaak was het geen officiële, maar een mix, deze komen helaas heel veel voor op Mallorca.
Nee, als wij een caatje zouden hebben, dan met alles erop en der aan. Enkele dagen later weer met Juan mee. Ja, de honden accepteerde ons weer zonder problemen. We wisten het zeker, de caa is de hond voor ons. Zwart, groot, flaporen en het belangrijkste een dijk van een karakter.
En nu? Aan Juan gevraagd of wij een teefje van niet ouder dan 8 weken konden kopen. Desnoods zouden we terugkomen als Mata een nest zou hebben. Dit kon nog wel een jaar duren, maar wat is nu een jaar extra als je er al twee hebt gewacht.

Murta
Een vriend (Guillem) van Juan had een nestje van 50 dagen en daar was nog een teefje. Alleen dit teefje was voor Guillem zelf om mee verder te gaan, dus hij wilde er over nadenken. Na twee dagen kwam het verlossende woord, Murta mocht mee naar Nederland.
Guillem was en is nog steeds hartstikke trots dat een teefje van hem naar Nederland is importeert en zeker omdat ze de eerste officiële Ca is, die is opgenomen in het Nederlands Honden Stamboomboek.
Voorwaarde was wel dat ze Murta zou gaan heten, wat muurbloempje betekent in het Catelaans. Geen probleem. Later bleek dat Guillem op de stamboomaanvraag haar naam heeft gewijzigd in MURTADEHOLLANDA. Leuk he? Zo begaan zijn de mensen met hun honden.
De vliegreis naar Nederland is perfect gegaan, Murta heeft bijna de hele weg geslapen op schoot in de cabine. Ze was en is nog steeds heel gemakkelijk met reizen.

En toen verder in Nederland.
Kennismaken met de andere honden (2 labradors), ook zwart dus geen probleem. De Golden van de buren was een ander verhaal, ze had nog nooit een ander kleur hond dan zwart gezien en vloog dus de tuin weer in. Nu zijn blonden/gele honden haar grootste vrienden.
De eerste weken met Murta was vooral aftasten aan elkaar. Onze kennis van hondengedrag konden we goed gebruiken. De eerste drie weken vochten we dagelijks met Murta om de rangorde te bepalen. De honden onderling regelden zichzelf wel. We waren er vlug achter dat ze ontzettend snel leerde en nog steeds leert. Had je wat een keer verboden, probeerde ze het natuurlijk nog een keer en als het dan weer nee was, dan liet ze dat ook verder met rust. Benchtraining was niet nodig. Ze is er in gaan liggen om er nooit meer uit te komen. Ze heeft vanaf het begin ook 's-nachts doorgeslapen. Heerlijk zo'n pup.
Murta voldoet helemaal aan de karakterbeschrijving. In de jonge jaren zeer terughoudend en zeer verknocht aan één baas.